Eerstejaars sportkunde studenten moeten op de werkplek onder andere leren om beweegactiviteiten te begeleiden. Sommige (!) studenten geven vóór de herfstvakantie al aan dat ze deze vaardigheid onder de knie hebben. Echter, werkveldbegeleiders vinden juist dat ze daarin nog heel veel kunnen en moeten leren en dat meer oefening gewenst is.
Stuur me elke maand de nieuwste blog!
Is bovenstaande voor jou herkenbaar? Hoe komt het toch dat sommige studenten onbekwaam zijn en zich daarvan niet bewust zijn, zoals bovenstaand voorbeeld illustreert. Ondanks dat ik de neiging kan hebben om verontwaardigd te reageren op zelfoverschatting van studenten, is het onbekwaam zijn en je daar niet bewust van zijn eigenlijk geen vreemd fenomeen als ik het artikel ‘Unskilled and Unaware of It’ lees (Kurger & Dunning, 1999). Het artikel is echt een aanrader om te lezen. Maar mocht je geen tijd hebben, dan zijn dit twee concrete stappen om studenten bewust te maken van hun onbekwaamheid, zodat ze aan die onbekwaamheid kunnen werken, namelijk:
- Kaart de onbekwaamheid aan (feedback) vanuit leeruitkomsten en succescriteria (feedup).
- Reik studenten de benodigde kennis en/of vaardigheden aan (feedforward) zodat zij van daaruit hun eigen fouten leren herkennen en hun eigen leren kunnen gaan reguleren tot bewust bekwaam.
Concreet betekent dit voor mij in ieder geval het volgende binnen de context van werkplekleren:
- Signaleer en reageer zo snel als mogelijk op onbekwaam en onbewust gedrag, omdat ingeslepen onbekwaam gedrag zeer moeilijk af te leren kan zijn. Of zoals Merriënboer en Kirschner het treffend formuleren “An ounce of prevention is worth a pound of cure” (2018, p.235).
- Zet zelf- én peerassessments ontwikkelingsgericht in op basis van transparante leeruitkomsten en succescritera. Onderzoek heeft aangetoond dat deze assessmentvormen een positieve bijdrage leveren aan o.a. het kritisch kijken naar het eigen functioneren (Boud, 2000; Sluijsmans, Brand-Gruwel, & Van Merriënboer, 2002). Op basis van het artikel ‘Unskilled and Unaware of It’ concludeer ik dat een peer tenminste kennis, vaardigheden en ervaring heeft op het niveau van de geformuleerde leeruitkomsten en die op basis van feedup, feedback en feedforward het leren kan stimuleren richting de leeruitkomsten. De data vanuit zelf- en peerassessments moeten hierbij gekoppeld worden aan leeractiviteiten (bijvoorbeeld in de vorm van een ontwikkelgesprek) waarbij de peer directe instructie kan verzorgen.
Ik ben benieuwd wat bovenstaande inzichten voor jou betekenen in jouw context en zou het interessant vinden als je deze deelt via het reactieveld of door deze op te sturen naar info@studiosom.nl
Gebruikte Literatuur
- Boud, D. (2000). Sustainable Assessment: rethin- king assessment for the learning society. Stu- dies in Continuing Education, 22, 151-167
- Fuocco, M. A. (1996). Trial and error: They had larceny in their hearts, but little in their heads. Pittsburgh Post-Gazette, p. Dl.
- Kruger, J., & Dunning, D. (1999). Unskilled and unaware of it: How difficulties in recognizing one’s own incompetence lead to inflated self-assessments. Journal of Personality and Social Psychology, 77(6), 1121-1134.
- Sluijsmans, D. M. A., Brand-Gruwel, S., & Van Merriënboer, J. J. G. (2002). Peer assessment training in teacher education. Effects on per- formance and perceptions. Assessment and Evaluation in Higher Education, 27, 443-454.
- van Merriënboer, J. J. G., & Kirschner, P. A. (2018). Ten steps to complex learning (3rd ed.). New York: Routledge
Laat een vraag of opmerking achter